Üç iklimden dolaşarak geldiğim bir akşamın.
Tüm soğukluğunu hissederek döndüm, yüzümü.
Cüzamlılar kadar kargaşalı buldum, kendimi.
Nereden başlayıp, nereye gittiğini bilemediğim, bu safran rengi hayatta.
Bir Ağustos Böceği’nin ürkekliği, hedefsizliğine duçarım.
Herkes tarafından solunan.
Akciğerlerinden kötülükle rafine edilmiş havanında, bir kıymeti harbiyesi yok artık.
Bu iklimde, soluksuz izlediğim korku filmini andırıyor, arşınladığım sokaklar.
Bebeklerin bile gözlerinde her şeye sahip olmak isteyen, savruk birinin iştiyakı var.
Zalim olarak adlandırdığımız aktörlerde dahi.
Akşamın soğuk yüzüne saygı var.
Çiçek kırılganlığında doyurmaya çalıştığımız duygularımız.
Harbiden kaçıklık.
İyiliği kutsadığımız özel gün, bayramların arkasında.
Huşu ile beklediğimiz, ertelediğimiz kötülüklere özlem var.
Korkulukların bostanlar için ifade ettiği anlamlardan aşağı, anlam ifade ettiğimiz sokaklar.
Belki de sokaklara,  daha fazla katacağımız kötülükler.
Böcek kafalı, geçmişimizin ön yüzünde.
Maskelediğimiz.
Mercan yüzlü gelecek, beklentimiz var.
Azımsanmayacak kadar fazlaca olgunlaştığımız devasa hayatta.
Bir aç, gizemsiz kurda yem olmak ta var.
Hayır dilediğimiz, her yapılan işte.
Şeytanı iğrendirecek şerler var.
Herkeste kuantum enerji.
Bıraksan, dağlar yerinden oynar.
Koşulmayan bir çift at gibi, yaşam.
Çalışmalar telaşlı, koşturuyor diplomalılar.
Tembeller çok korkutucu bu çağda.
Kredili hayatlar.
Karıncalara derinden bir hayranlık, imrenme.
Kimse olamıyor, korkusundan, Ağustos Böceği.
Lüküs hayatlar.
Yorgunlarda,   oturup ensesini ovuşturma ürkekliği var.
Kadının, erkeğin, çocuğun olmaya çalıştığı, hayatlar.
Herkesin olacağı kadar, olduğu kadar.
Kentin sokaklarında hastane bekleme odaları kokusu.
Ve sakinlerinde bir hasta mahmurluğu var.
Gör git, yaşam olarak gördüğümüz bu hayatta.
Bir anlam aramanın ezikliğinde bunalanlar..
Ve safran rengi sorgular içinde yanmış.
Bu durumlara aldıran, âşık, yaralı kadınlar.
Aldırma gönül, deyip geçmeyen,
Aldıran, aşkı yaralı adamlar var.       
 Yusuf AKIN /23.12.2019/İzmir