Her kalp,bir ömür ile doğruldu.

Bastı toprağa. Kimi vakit topuk ile kimi vakit parmak ile.

Koynunda alevlendi bazı şahit, boynunda büküldü bazı ahit.

Her kalp,bir ömür ile yoğruldu.

Baktı toprağa. Geldi vakit pak olundu. Su yok ise yüzünde toprak ile.

Omuzunda hiddetlendi sanki sabit.

Sırtında öğütüldü, sanki garip.

Her kalp,bir ömür ile duruldu.

Daldı toprağa. Kimler geldi sual ile kimler gitti dua ile.

Soluğunda düğümlendi, bil ki zabit.

Ciğerinde kükredi, bil ki mürid.

Bin yıl kıymetine dokunsan, yüz yıl ömür eylesen; kaç dost ile eğlenir ruhun azizim?

Mevzu, iyi insan ile denk düşebilmek midir?

Âlemin sütunlarına hatırlarını çivilemişleri az mı sanırsın?

Elinde rahmet çekici taşıyan her eli, ruhundan tutabilir mi sayarsın?

Bir ömür, kaç dost ile müşerref olur azizim?

Kemâle ermeye muktedir fırsatın kifayetinde bir ömür eyledik. Kaç tane dostumuz vardır?

Hasret ettik dostlara…

Bir elin parmakları adedine erişmemişleri; iki elin parmakları yarışında, senelerle hasret eyledik.

Bir dostun tesellisinde kanar iken, az vakitli bir imtihanın feyzinde şükür eyledik.

Kalp ile konuşan, ruh ile sırlaşan, ferâset ile ağlaşan; kaç dost vardır?

Bir ömür, kaç dost ile kardeş olur?