Ne vakit gençlere seslenen bir yaz? kaleme al?nm?? olarak görsem, yüre?im c?zz eder.
Hat?r?ma Necip Faz?l'?n m?sralar? gelir.
'Tarih kutuplara kaçm?? bir fener, / Buz denizlerinde çakar ba??bo?" m?sralar?...

Bugün gençlere yaz?lan nice yaz?da bu duygu var... Gençli?e moral vermek var. Motivasyon var. Tarih, ?uuru vermek var... Ama gençlerin ne halde oldu?una kafa yormak da var m??

Ben niye üzülürüm? ??te buna üzülürüm.
Çünkü bugünün gençli?i ço?unlukla dünün gençlerini anlamaz, anlayamaz. Dil olarak de?il, anlam olarak de?il... Mesaj olarak anlayamaz. Yarg? olarak, ?uur olarak anlayamaz... Çünkü gençli?in di?er ad? delikanl?d?r. Gençlere "cahil" de denilir. Cahilden maksat ilim irfan bilmeyen demek de?ildir.

Bir cahillik etmi? denildi?inde akl?n ve mant???n ön planda olmay?p duygunun ön planda oldu?u bir i? yapm?? demektir. Cahillik gençlik ça??na ait bir özelliktir.Yani gençlik olaylara bakarken ?uur ve mant?k yürütmede yeteri olgunlukta olamaz. 

Olamam??t?r...

Kimse bana Fatih'in ?stanbul'u fethetti?i ya?tan bahsetmesin. O Fatih'i Fatih yapan ortamdan bahsetsin...

Ben de zaten o noktaya gelmek istiyorum.
Gençlik dedi?imiz nesil, 12 ya??ndan ba?lay?p 20 ya??na kadar ?ekillenen bir güruhtur. Fidan gibidirler... Yük ta??mak için de?il yükseltilmek içindir... O bak?mdan gençlere tarihi hat?rlatma yapmak yerine gençli?in ebeveynlerine hat?rlatma yap?lmal?d?r.
Hangi ebeveynlere mi?

Olgun ya?ta olmas?na ra?men tül-u emel’den ba?ka bir ?eyi göremeyen kendine Müslüman ebeveynler...
O ebeveynler ki... Çocuklar?n? belirtilen ideale göre yeti?tiremezlerse... Belki kendileri kendilerince amaçlar?na ula??p rahat ya?am?? olabilirler.
Ama onlar?n çocuklar? hatta torunlar?, hatta torunlar?n?n torunlar? gelece?e borçlu olur.

?tibars?z olur, kifayetsiz olur... 
Avuç açan olur...
Nitekim olmu?tur da...
Gençli?in önündeki baz? engellerden bahsedilir...
E?itim felsefesindeki yanl??l?klar, eyvallah...
Siyasetteki kötü idareciler... 
Ona da eyvallah...
Ekonomik s?k?nt?lar, ?unlar bunlar... 
Hepsi tamam...

Ama bütün bunlar gençli?in amac?na ula?mas?nda, do?rusu ula?t?r?lmas?nda hiçbir zaman esas engel olmam??t?r.

Olamaz... 
Olmas? da mümkün de?ildir...

Amaca ula?mada esas engel nedir?
Ebeveynlerin çocuklar? için de?il kendileri için ya??yor olmalar?d?r. Bir anne baba, kendi anne babas?ndan maddi manevî ne miras devralabildiyse onun da?arc??? o kadard?r. 
O kadar olmak zorundad?r.

Onlar?n ?ans? kendi ana babalar?n?n kendine verdikleri kadard?r. ?ans diyoruz daha ötesi var m??
Evlenip çoluk çocu?a kar??an hiçbir insan?n e?er sorumluluk söz konusu ise kendi elde ettikleriyle kendine ya?ama ?ans? ve lüksü olamaz...

Peki ne olacakt?r?

O art?k kendi çocuklar? için ya?amak zorundad?r.
Bundan sonra bütün maddi manevî kazanc?n? birinci öncelik kendinden sonra dünyaya b?rakaca?? çocuklar? için feda edecektir. Onu bu dünyaya kendi arzu etti?i bir evlât olarak b?rakmak için çaba sarf edecektir.

Ebeveynin ana baba olarak birinci sorumlulu?u budur.
Çocuklar?n? zayi etmemek... Hem maddi hem manevî gelece?e haz?rlamak... E?er her ebeveyn kendine de?il de kendisinin dünyaya getirdi?i çocu?una bu anlamda kol kanat gererse... Yemesinden içmesinden oldu?u kadar insanl???ndan da sorumlu olursa...

Zararl? arkada?tan... 
Zararl? yay?ndan... 
Zararl? siyasetçiden... 
Zararl? her ne varsa ondan koruman?n e?itimini kendisi al?r ve çocu?una da uygularsa...

Birinci amac? çocu?unu her ne pahas?na olursa olsun bu idealler do?rultusunda yeti?tirmek olursa
Ancak o zaman nesiller düze ç?kar...
Zaten tarihe bak?ld???nda düze ç?km?? her toplum, esasta böylesi idealist ebeveynler sayesinde düze ç?km??t?r.

Bu neslin bugün bu hale gelmesi, çocuklar?n? de?il kendini dü?ünen ebeveynler yüzündendir.
Kimse çocuklara k?zmas?n... K?zsa da zaten anlams?zd?r... Bugün bu vahim tabloya kendi yak?n çevrenizden bakarsan?z ne demek istedi?imiz anla??l?r.
Bak?n tan?d???n?z insanlara...

Kaç ki?i evlâd?na kendisinden fazla önem vermektedir?
Oysa hemen her birinin birinci önceli?i evi, arabas?, yazl???, han? hamam? olmu?tur. Ama bunlar?n pe?inde ko?tururken neyi ihmal etmi?tir?

Kendinden sonra dünyaya arma?an edece?i evlâd?n?...
O evlât ise ana babaya de?il, ba?kas?na özel büyümü?tür.
Bu ba?kas?, televizyondur, e?itimdir, siyasettir, sokakt?r... Say sayabildi?in kadar.
Ebeveynden ba?ka herkes...
Zayi olan gence, son darbeyi yine sorumsuz ebeveyn vurmaktad?r.

"Hay?rs?z evlât ç?kt?" diyerek.

Suçunu bilmeyen suçlu...
Zavall? avuntu...
?imdi bu serzeni?ten sonra kaç ebeveyn tekrar dönüp kendine çekidüzen verecektir ki?

Kaç ki?i...

Dolay?s?yla gençli?e seslenenler ister istemez yaz?lar?n? sorumsuz ebeveynler yüzünden mecburen yine gençlere postalar.
Ama mektubun esas muhataplar? mektuptan habersizdir.
Onlar m??
?kinci yazl?k, ikinci k??l?k, ikinci bahar... 

Pe?indedir...

Kemalettin ?SAO?LU