Bu makalemizde, kuruluşunun ayak sesleri duyulmaya başlayan “Türk Birliği”ni yazmaya çalışacağım.

2021 yılı Nisan ayındayız. Dünya Gündemini takip eden herkes, son aylarda, Türk Konseyi ile doğrudan yada dolaylı olarak, ABD, AB, Rusya, Çin ve bir kısım Afrika, Uzakdoğu ve Ortadoğu Ülkelerinden gelen açıklamaları, daha doğrusu rahatsızlık ifadelerini dinlemişler, görmüşler, okumuşlardır. Peki bu neyin açıklaması, neyin rahatsızlığı idi? Türk Konseyinin giderek büyümesi, güçlü bir Türk Birliği kurulması çalışmalarının ciddiyet ve ivme kazanmasından duydukları rahatsızlık idi.

Bunları söylerken, diğer taraftan son haftaların sıcak gelişmesi olan Ukrayna-Rusya gerginliği başta olmak üzere, Suriye, Libya, Doğu Akdeniz, Karadeniz, Kuzey Irak, Adalar Denizi, Kırım ve geçen ay yapılan İran-Çin anlaşması gibi belli başlı hassasiyetlerin sürdüğünü, yani bölgemizde hassas ve kırılgan dengelerin mevcut bulunduğunu; Ve bu durumun çok bilinmeyenli denklemler içerdiğini de göz ardı etmemek gerektiğini hatırlatmakta yarar vardır. Afrika zaten son dönemlerde, AB, ABD, Rusya, Çin ve Türkiye arasında tam bir uluslararası satranç alanı ve çok şükür ibre bizden yana. (Ki tüm bu bölgelerde Bıden yönetimindeki ABD’nin muhtemel tahriklerine, ikiyüzlülüklerine ve provokasyonlarına karşı dikkatli olmak lazım). Ayrıca pandeminin tetiklediği, tüm dünyadaki ekonomik daralmalar ve giderek büyüyen sıkıntılar da diğer bir kırılgan tehlikedir.

Konumuza dönersek;

Rusya’dan gerek Putin’in ve gerekse Dışişleri Bakanı Lavrov’un açıklamaları ne yönde idi? Diyorlardı ki, Türkiye’nin, Türk Devletleri Birliği gibi bir hayali olduğunu sanmıyoruz. Yani kibarca ve diplomasi diliyle, Turanı kurmaya çalıştığınızın farkındayız, ama olmaz, kurdurmayız, demekti bu.

Peki ABD ne diyordu? Türkiye’nin İHA ve SİHA teknolojisinde geldiği noktadan, Azerbaycan ve Pakistan’la yakınlığından ve Karabağ Zaferinden rahatsızız.

İngiltere ne dedi? İHA-SİHA teknolojisinde Türkiye’nin gerisinde kaldık, ancak Türkiye bizim stratejik ortağımızdır dedi. Yetmedi eski Dışişleri Bakanları, artık KKTC’nin uluslararası camiada resmî olarak tanınma zamanı geldi dedi.

AB’nin ise durumu ortada, AB uzatmaları oynuyor. Pandemi döneminde açık denizde birbirlerinin sağlık malzemelerini çaldılar, AB bayraklarını yaktılar, aylardır bize ambargo uygulayacağız deyip deyip Yunanistan’ın ağlayıp sızlamasana rağmen bunu göze bile alamadılar (iyiki de olmadı ve beceremediler) vs vs, en nihayet Almanya, Fransa, İtalya, İspanya, Portekiz başta olmak üzere hepsi de Türkiye ile işbirliği yapılmalıdır anlamında ortak açıklamalar yapmaya başladılar.

Tüm bunlar olurken, Azerbaycan, Kazakistan, Özbekistan, Kırgızistan, Türkmenistan ciddi, açık, net ve samimi gücümüzü görünce, beyinlerinde yıllardır kronikleşmiş olan Rus korkularından nihayet sıyrılıp, dönüp dolaşıp yanımızda saf tuttular.

Azerbaycan, Pakistan, Malezya, Endonezya ve (son seçimleri Ersin Tatar’ın kazanmasıyla) KKTC her zaman bizimle birlikte zaten.

Son dönemlerde Macaristan ve Ukrayna birden yanımızda konumlandı ve dünyada güvenilecek ülke Türkiye dediler.

Afrika’da düne kadar İngiliz veya Fransız sömürgesi olan devletler, bugün, Türkiye’ye daha fazla yanaşmaya, yakın olmaya çalışıyorlar.

Son birkaç yıldır uzaktan hırlayan Suudi Arabistan, BAE ve Mısır yönetimleri, Trump’ın gidip Bıden’ın gelmesiyle, birden bire, ama diplomatik bir dille U dönüş yaparak, bize karşı olumsuz tutumlarından vazgeçip, ılımlı mesajlar göndermeye başladılar. Çünkü dengeler ve güç merkezleri değişmeye başladı.

Ve İsrail; Doğu Akdeniz’de, Ortadoğu’da, Kafkasya’da, Orta Asya’da, Afrika’da ve Avrupa’da Türkiye’siz olmaz diye, daha 2-3 hafta kadar önce açıklama yaptı.

Neticede, şeytani zeka ile plan yapanlar, rahmanî ve kurmay akla yenik düşmek üzereler.

Türk Dili Konuşan Ülkeler İşbirliği (Türk Konseyi) Genel Sekreteri Bagdad Amreyev 30 Mart 2021’de Anadolu Ajansına verdiği demeçte, Türk Dünyası Birleşik Devletleri kurulmasını amaçladıklarını ve Karabağ Zaferinin bunu tetiklediğini açıkça söyledi. Amreyev halen sadece Macaristan’a verilen gözlemci ülke statüsünün, bu yöndeki diğer bazı ülkelerin de taleplerinin de bulunduğundan bahisle (ki kamuoyunca bilinen Ukrayna gibi mesela, ilaveten 15 ülkenin daha müracatının olduğu konuşuluyor) bu taleplerin de değerlendirileceğini de ifade etti.

Cumhurbaşkanımız Sn Erdoğan 13 Nisan Salı akşamı TV’lerden canlı olarak pandemiyle ilgili yaptığı açıklamaları sırasında, son haftalara ilişkin gelişmeleri değerlendirirken, Türk Konseyine çok sayıda ülkenin müracaatlarının bulunduğundan bahsetti cümle arasında.

Kazakistan Cumhurbaşkanı Kasım Cömert Tokatev Türk konseyince Türkistan Bölgesinde “özel ekonomi bölgesi”, kurulmasını, “Türk Yatırım Bankası” “Türk Yatırım Fonu” kuruluşunun hızlandırılmasını ve Başkentleri olan Nur-Sultan’da “Uluslararası Finans Merkezi” kurulmasını; 

Özbekistan Devlet Başkanı Şevket Mirzoyoyev ortak bir “Kalkınma Bankası” kurulmasını;

Kırgızistan Cumhurbaşkanı Sadır Caparov Türk Konseyi isminin “Türk Devletleri Teşkilatı” olmasını;

Önerdi.

Bu satırları okuyanlardan, bu yazdıklarımızda tereddüt yaşayanlar olursa, son 2-3 aya ait ulusal ve uluslararası medyaya bir göz atarlarsa, bu yazdıklarımızı teyid edebilirler.

Bütün bunlar, Türk SİHA’larının daha doğrusu Devletimizin rahmani ve kurmay aklıyla ve ortaya koyduğu duruşuyla Kuzey Irak, Suriye, Libya, Doğu Akdeniz ve Dağlık Karabağ’daki başarılarından sonra oluştu ve hızlandı.

Sadece bu nedenlerle değil elbette, yurt içi ve yurt dışındaki kararlı duruş, yaklaşık 14-15 ülkedeki askeri üslerimizin varlığı, uluslararası camiadaki yerimiz, bulunduğumuz coğrafyanın sağladığı avantajlar, bir yandan Türk Cumhuriyetlerine diğer yandan islam ülkelerine olan avantajlı durumumuz, jeostratejik ve jeopolitik konumumuz, pandemi dönemindeki tutum ve davranışlarımız, vb vb, özellikle bölgemizde dengelerin yeniden oluşmasına yol açtı.

Benim düşüncem, KKTC, Pakistan, Katar, Malezya, Endonezya, Bangladeş, Bosna Hersek, Kosova, Makedonya’nın ilk etapta; Karadağ, Venezuela, Japonya, Güney Kore, Umman, Ürdün, Afganistan, Somali, Sudan, Ürdün ve Macaristan’ın da belli bir süreç sonunda Konseye asil üye olarak alınması yönünde. 

Ukrayna’ya ilaveten Malta, Moldova, Polonya, Bulgaristan, Romanya, Mısır, Suriye, Irak, Cezayir, Fas, Tunus, Yemen, Lübnan, Moritanya, Singapur, Brunei, Tayland, Filipinler,  Bolivya, Brezilya, Moğolistan, Nijer, Nijerya ve Uruguay’ın da belli aşamalar sonunda (ki bu 15-20 yıllık bir planlamayı gerektirecektir) gözlemci ülke statüsünde alınmaları gerektiğine inanıyorum.

Bu Birlikte, gözlemci statüsünde bile asla yer almaması gereken bölgemizdeki bazı ülkeler de var: İran, Rusya, Ermenistan, İsrail. Ama göreceksiniz en çok bunlar girmek isteyecektir. Neden biliyormusunuz? İçten karıştırmak için, sulandırmak için, güdükleştirmek iğdiş etmek, birbirine düşürmek için. Bunlar benim net kanaatlerim.

Birliğin adı Türk Birliği (Türk Konseyi) iken, bu ülkelerin bu Birlikte ne işi var diyenler olabilir. Cevabı basit: Türk Birliği’nin orta vade sonundan itibaren misyonu, siyasi anlamda bugünkü BM’dir; ekonomik anlamda bugünkü IMF, Dünya Bankası, AB, DGÖ’dür; hukuki anlamda AİHM’dir; askeri anlamda da bugünkü NATO’dur da ondan. Hayal mi? Hayır.

Birlik büyüdükçe, birlik içerisinde oluşturulacak alt teşekküller/komisyonlar/

kurullar/kurumlar/departmanlar vasıtasıyla, tüm dünya önce yönetilmeye, sonra yeniden dizayn edilmeye ya da akort ve balans ayarları yapılmaya başlanılacaktır. Doğru hedefe, doğru rotada ve zamanında gidebilmek için gerekli ve olmazsa olmaz şartı, bütün bunların Türkiye’nin komutasında/sevk ve idaresinde yapılması gerekliliğidir. Aksi takdirde, bu şekilde devasa bir büyüklüğe erişecek bir uluslararası etkin kuruluşun yönetiminin kendi insiyatifimizden çıkmasının, burada sayılamayacak kadar çok yönlü (siyasi, diplomatik, ticari, hukuki, vs vs) sıkıntıları ve zararları olabilecektir. Bu nedenle, Türk Konseyinde her türlü yönetim ve insiyatif her şekilde bizde olmalıdır.

Neticede, biz güçlendikçe etrafımızda ve liderliğimizde kenetlenmeye hazır 10’larca ülke var.

Peki neden?

Nedeni basit aslında: Düne kadar ABD’den, Rusya’dan, AB’den, Çin’den korkan ve korktuğu için sesini çıkaramayan ülkeler, biz güçlendikçe, bizim tarihimizdeki tescilli adaletimize ve vefamıza güvenerek ve inanarak yanımızda olacaklardır. Ama unutmayalım ki, “güç” her zaman ve her yerde en belirleyici faktördür. O nedenle her zaman güçlü olmak ve güçlü kalmak zorundayız.

Tüm bunların yanında, bu tür ilişkiler ve dengeler, oldukça hassas ve kırılgan özellikler taşır. Siz güçlüyken başüstünde yeriniz vardır ama en küçük bir sendelemenizde ise herkes üzerinize basıp geçmekten de çekinmeyecektir maalesef. O nedenle, ortak aklı ve istişareyi önceleyerek, akıllı ve sağlam adımlarla ilerlemeye devam etmeliyiz. Bu anlamda da, devletimize, rahmani ve kurmay devlet aklına her zaman güvendik ve güveniyoruz.

Nobel Ödüllü (Kimya) Bilim İnsanımız Prof. Dr. Aziz Sancar Hocanın “hayalim, ölmeden Türk Birliğini görmektir” demişti. İnşaallah Onun da bizim de bu hayalimiz gerçekleşecektir.

Şimdi, önümüzdeki Kasım ayında Türkiye’de yapılacak toplantıyı bekleyeceğiz. Bu toplantıda çok önemli gelişmeler olacağı ve dünyayı sarsacak kararlar alınacağı şimdiden anlaşılıyor. Dinamitleyecek olanlar olacaktır, ancak Allah’ın izni ve yardımıyla ve başta ülkemiz olmak üzere tüm taraf ülkelerin kararlılıklarıyla hedefe doğru önemli bir adım daha atılacaktır inşallah.

Bize düşen, devletimize güvenmeye, Devletimizin yanında olmaya, çalışana-üretene destek olmaya devam etmektir.

Türkiye’mizin günümüz dünyasındaki ABD, Rusya, Çin, AB gibi süper güçleri ve bunları süper güç yapan uluslararası baronları karşısına alarak, bunları başarmaya çalışması elbetteki oldukça zor olacaktır. İçeriden-dışarıdan, oradan buradan sağlı sollu saldırılar gelecektir. Bu saldırıların tamamı ekonomi ağırlıklı ve gizlice, sinsice ve namertçe olacaktır. Bu nedenle, ülkesini gerçekten seven herbir samimi vatandaşın akıllı ve sabırlı olması şarttır.

Unutmayalım ki, inanmak başarmanın ilk şartıdır..

İnanıyoruz, Allah’ın izniyle başaracağız!..

Az kaldı; her alanda sabırla ve üstün bir gayretle çalışmaya, üretmeye devam..