Geçtiğimiz günlerde Populer Science Dergisi’nde Nature Physics bülteninden alıntı, “Elmalar Nasıl Şekil Alıyor?” başlıklı bir makale yayımlandı. (*) Makale, dünyanın en eski ve en bilinen meyvesi olan elmanın, sapının çıktığı üst kısımdaki o özgün çukur hariç, nispeten küre şeklinde olması özelliğini nasıl kazandığı üzerine idi.

Yazıda. matematikçiler ile fizikçilerden oluşan bir araştırma ekibinin gözlemleri, laboratuvar deneylerini, kuramları ve hesaplamaları kullanarak, bir elmadaki birleşme noktalarının şeklini ve büyümesini anlamaya çalıştığı anlatılıyordu.

Harward John A. Paulson Mühendislik ve Uygulamalı Bilimler Fakültesinde (SEAS) organizma biyolojisi ve evrimsel biyoloji ile fizik uygulamalı matematik profesörü olan L. Mahadevan, “Biyolojik şekiller sıklıkla, odak noktaları görevi gören yapıların mevcudiyetiyle düzenleniyor” diyor. “Bu odak noktaları bazen bozulan şekillerin bir yere sınırlandığı tekillikler biçimini alıyor. Bu konuda her yerde karşımıza çıkan bir örnek de elmanın birleşme noktası; yani sapın meyveyle buluştuğu içe dönük çukurlaşmanın görüldüğü yer.”

…

Hatırlayın, 2010 senesinde, "Elmanın ilk kez gen haritası çıkarıldı" başlığı altında bir haber geçilmişti medyada. Çıkarılan haritaya göre hayatta kalabilmek için, elmanın değişikliğe uğramış olduğu açıklanmıştı. Haberdeki bir cümleden yapılan araştırmanın sonucunun bilimsel bir kanıt değil yalnızca Darwinist düşünce olduğu çok açıktı. Şöyle ki;

"Bunun, özellikle dinozorların da aralarında bulunduğu diğer birçok türün yeryüzünden silinmesine yol açan kitlesel tahribe karşı bir hayatta kalma tepkisi olduğunu düşünüyoruz.”

Yani bildiğimiz elma hayatta kalabilmek için tepki koymuş ve kromozom sayısını değiştirmişti(!)

Bugün de elmanın ve özellikle de birleşme noktasının geçirdiği şekil evrimini(!) anlamak isteyen araştırmacılar, tekillik kuramı adı verilen ve uzun süredir var olan bir matematik kuramına yönelmişler. Tekillik kuramı, kara deliklerden tutun da bir yüzme havuzunun dibindeki ışık desenleri, damlacığın parçalanması ve çatlak yayılımı gibi daha gündelik örneklere kadar bir sürü farklı olguyu açıklamada kullanılıyormuş.

College London Üniversitesinde çalışan yazar Thomas Michaels, “Tekilliklerin en heyecan verici yanı, evrensel olmaları” diyor. “Elmanın birleşme noktasıyla bir yüzme havuzundaki ışık desenleri ya da bir su sütunundan kopan su damlası arasında hiçbir ortak taraf yok fakat yine de aynı şekli alıyorlar. Evrensellik kavramı çok derinlere gidiyor ve çok kullanışlı olabiliyor çünkü çok farklı fiziksel sistemlerde gözlenen tekil olguları birbirine bağlıyor.”

Çünkü tüm kâinatta, yaratıldığından itibaren her bir atomda, değişen tüm halleriyle her cins varlıkta Allah’ın teklik (birlik/vahdet) mührü bulunuyor ve tek olan Allah’ı işaret ediyor. Evrendeki birlik, ‘Bir’i gösteriyor. Tek bir elma, kendisini yaratanın, aynı kanunla tüm kâinâtı da yarattığını gösteriyor ve teklik mührünü her bir şeyde okutuyor.

Kudret kalemiyle yarattığı düzen, Allah’ın Hakîm isminin tecellisidir. Âlemlerin Rabbi, göklerde, yerde ve ikisi arasındaki mükemmel ve ihtişamlı düzeni yaratırken, aynı kanunları, aynı düzeni, farklı şeylerde aynı tecellileri göstererek akıl sahiplerine ‘Bir/Vahid/Ehad’ olduğunu gösteriyor.

(*) https://popsci.com.tr/elmalar-nasil-sekil-aliyor/