ABD, 2.Dünya Savaşı sonrası ortaya çıkan yenidünya düzeninde; Dolar, Dünya Bankası ve IMF gibi argümanlar ve üretim odaklı büyük ekonomisi sayesinde Dünya'nın en büyük süper gücü oldu. Hemen savaş sonrası SSCB ile yaşanmaya başlayan sürtüşmeler de tüm dünya üzerinde oluşturulabilecek hegemonya arayışlarını ve SSCB'yi çevreleme politikalarının adımlarını ortaya çıkardı. Ruslarla 200 yıldır savaş halinde olan ve onların Boğazlar üzerindeki hayallerine aşina Türkiye'nin ortaya çıkan kamplaşmada ABD tarafında yer alması herkesin tahmin ettiği bir husus olmuştu. Böylece başlayan Türkiye-ABD stratejik işbirliği/Müttefikliği günümüze kadar düşe/kalka ulaşmış durumda. Ancak bu müttefikliğin hiçbir zaman orantılılık çerçevesinde olmadığının 70 yıl boyunca çok defa sınanarak öğrenildiğini de hatırlatmakta fayda var. 1957 Türkiye-Suriye krizi sonrası Adnan Menderes'in SSCB ile yakınlaşmaya çalışmasının, iki Bakanıyla birlikte asılarak idam edilmesi ile cezalandırıldığını gördük. Türkiye'nin, Kıbrıs politikaları nedeniyle silah ambargosu ile hizaya getirilmeye çalışıldığına, devamında 1980 darbesi ile karşılaştığına şahit olduk. 

    2001 yılı sonrasında ABD'nin milenyum projesi BOP (Büyük Orta Doğu Projesi) sahnelenmeye başladığında yine Türkiye, ABD için en büyük müttefiklerden biriydi. Fas’tan Pakistan'a kadar bütün bir coğrafyada siyasi, ekonomik ve kültürel değişim öngören bu projeye destek verirken Türkiye, "Ilımlı İslam ile Rol Model Ülke" payesine ulaşmış değerli bir partnerdi. 2010 yılında Orta Doğu'da tüm taşları yerinden oynatan Arap Baharı süreci başlayınca ve Türkiye ile ABD çıkarları çatışınca ise yine bilindik hamleler gördü coğrafyamız. Gezi olayları, Çatışmaya dönen çözüm süreci ve en nihayetinde 15 Temmuz'daki Fetö kanlı darbe kalkışması. Hasılı ABD öyle bir müttefik ki ne isterse yapacaksınız, iradeniz olmayacak, bu çizgide olursanız stratejik ortak ve müttefiksiniz. Eğer bunun dışına çıkarsanız oluşturacağı terör örgütleri eliyle sizinle savaşır ve hizaya getirir. Bu örgütün ismi bazen El Kaide olur bazen Deaş. Yani ABD için önce kendi çıkarı gelir ve bu yolda hiçbir ahlaki duruş göstermemiştir, bundan sonra da göstermeyecektir. Nitekim Türkiye'nin bütün çığlıklarına kulaklarını tıkayıp Deaş vasıtasıyla Pyd'ye alan yaratarak Suriye'nin %40'ında bir hakimiyet yarattığını görüyoruz. Üstelik göz göre göre binlerce Tır dolusu silahı ulaştırıyor olması da cabası. 

       Türkiye ise özellikle 2013 yılı ile başlayan yeni süreçte, ABD'nin değişebileceği yönündeki ütopik beklentilerini bir kenara iterek ikili ilişkilerinde ve politika belirlemede değişim/dönüşüm sürecine girmiş durumda. Yukarıda değindiğimiz Gezi/Fetö/15 Temmuz operasyonlarına rağmen de bu değişim/dönüşüm sürecinde kararlılıkla yürümeye devam ediyor. Bunun örnekleri olarak da Rusya ile yakınlaşmayı, S-400 alımını, İran ile Diyalog sürecini sıralayabiliriz. Orta Doğu'nun hareketli fay hatları üzerinde bulunan Türkiye'nin, ABD veya Rusya ile doğrudan çatışmaya girmeden kendi çıkarları için sonuna kadar mücadele etmesinden daha doğal bir husus olmamalı. Fakat, ABD'nin de kendi yol haritasını uygulamak konusunda asla geri adım atmayacağını, bu uğurda gayrı ahlaki her yolu mübah göreceğini ve bu uğurda her türlü saldırıyı yapacağını hesaba katmak zorundayız. Bu doğrultuda ABD'nin vize kısıtlamasına mütekabiliyet çerçevesinde aynı anda aynı şekilde karşılık verilmesi çok doğru ve yerinde bir hamledir. Fakat bunlar daha ilk hamleler. ABD gittikçe çirkefleşecek, saldırganlaşacaktır. Silah ambargosu, PYD üzerinden hamleler, Deaş üzerinden saldırılar, Suikastler, Kumpaslar vs. vs. ABD için bunların hepsi mübah olup uygulamaktan asla çekinmeyecektir. Türkiye bunu unutmamalı, hesaba katmalı, bunlara hazırlıklı olmalıdır. Dikkat…