Dünyanın bir ızdırap yeri olduğu bilinir. Her lezzetin arkasında, bir acı gizlidir. İnsanın zayıf bir varlık olduğunu tarife ihtiyaç yok. İnsan, ruhunun isteklerini karşılayamayınca, acılarını unutmak için aklını sarhoş eden yaratık...

Şairler “Alemin bir zevki yok kim âhiri dert olmasın. Mâh-i tâb-ı ıyde der peydir hilâli mâtemin”(Dünyanın bir zevki yoktur ki sonu dert olmasın. Bayram mehtâbının arkasından ortaya çıkar hilâli, yasın. ) demişler.

Dünya her zaman acı verici yer değil elbet ama “bir üzüm tanesi yedirse, on tokat vurur” çoğu kez... Ne zaman insan gençliğinin zevkine dalsa, ihtiyarlığın sabahı ile uyanır. Zaman su gibi akıp geçer de kimseye kalmayan konar göçer bu diyarı terk etmek lazım gelir.

Namık Kemal “İntibah” adlı eserinde, dünyanın gerçeğini gizlemeye çalışan insana bu durumu hatırlatmıyor mu?

“Mahcubiyet korkusuyla ikiyüzlü davranmak insan için ne garip kusurdur! Ya hele bir yalan uydurup da karşındakini inandırmak için parlak safsatalar, etkili sözler bulmaya çalışa çalışa kendi yalanına bazı kere kendi dahi inanacak dereceye gelmek ne tuhaf gaflettir! Gerçi bu hal inanılmayacak derecelerde tuhaf görünür, fakat herkes kendine bakarsa o inanılması güç görünen gafletin inkâr edilemeyecek bir hakikat olduğunu itirafa mecbur olur. Bu sıkıntı dünyasında kim var ki bir gece yalnız kalsın; bir endişeden dolayı uykusunu kaybetsin; o halde dünyayı, kendini, yapıp ettiklerini, geçmiş günahlarını düşünsün de milletimizin en büyük yazarı, en büyük düşünürü olan bir zata hitaben, ‘Heyhat!.. sözün çok doğruymuş, Âleme geldiğime ben de pişman oldum’ demesin!”  şeklinde ifade ediyor. 

İnsan, dünya yurdunda “ağaç gölgesinde konaklayıp göçecek” bir yolcu. İhtiyaçları pek fazla ama imkanı yetersiz. İsteği çok ama burada karşılanması zor. Arzusu sonsuz bir hayat ama bu dünyada mümkün değil.

İnsan ruhunun ölmek istememesi ve sonsuz bir hayat istemesi ahir bir yurt için... Kazanılması gereken yer orası, dünya her şekilde kaybedilen geçici yurt...

Özetle, varlığımızın mutlu sonsuzluğunu istiyorsak, bir hazırlık yapmalı gelecek için. Kapanan kapının ardında, açılmakta olanı görmek gerek. Güzel davranış, iyi niyet ve samimiyet yol azığı. Kısa dünya hayatında gözetilen ihtiyaçlar gibi sonsuz bir hayat için lazım olan iyi davranışları çoğaltmaya bakmalı...