Burhan Kuzu ağabey vefat etti.

Dün sabah İstanbulda öğrendim.

Ankara’da sekiz haftadır ikram etmeye çalıştığımız bir soframız var.

Selase Hilâl oluşumunun bir faaliyeti bu sofra.

Medeniyet/Medine Sofrası bir başka deyişle.

Nohut, pilav, ayran hurmadan oluşan.

Dedik ki pilavın üzerine et koyalım.

Bu yüzden kavurma yaptırıp Ankara’ya getirmek için İstanbuldaydım yani.

Şimdilik her Cumartesi akşam saatlerinde Aşti karşısındaki metro çıkışındayız.

Neyse biz Burhan Kuzu Ağabey’in vefatına dönelim.

Vefatı üzerinden bir Burhan Kuzu tanıklığımızı yazalım istedik.

Çok kararsız kaldım aslında bu yazıya başlamadan önce.

Haberi alır almaz karışık duygularla üzüldüm doğrusu.

Seksenli yılların sonu doksanlı yılların başı Ankara Hukuk’ta okurken İstanbulé'daki Burhan Ağabeyden haberimiz vardı.

Zamanın hukuksal sorunlarına, haksızlıklara karşı bize yakın bulduğumuz bir kaç kişiden biriydi.

Hukukun zorlandığı baskının arttığı zamanlarda azalan insanlardan biri.

Yasin Hatipoğlu’nu ve Mustafa Başoğlu’nu hatırlıyorum. Abdurrahman Dilipak ve bir iki kişi daha.

Mustafa Abi vefat etti. Hayırla yad edelim sağ olanlara da selam edelim.

Burhan Hocanın açıklamalarını yazılarını satır satır okur incelerdim. O zaman dergiler çok niyetler de güzeldi.

Burhan Hocayı ilk HUDER’de gördüm tanıdım. Sanırım Refah kapatılmış Fazilet Partisi kurulmuş ve ayrışmanın olduğu kongre sonrasıydı. Şeref Malkoç, Yahya Akman gibi abilerin yönetimde olduğu zamanlardı. Bende dernek yönetimindeydim. Hoca toplantıya katılıp konuşma yaptı. Sonra Erbakan Hocayla özel bir toplantısı olduğunu söyleyerek ayrıldı. Dışarıya kadar uğurladık. O zaman bu toparlanma süreci ayrışmanın engellenmesi ile ilgili aracılık yaptığını belirten şeyler söylediğini hatırlıyorum. Aşağıda ayak üstüde olsa bir kaç şey söyledim. Söz bana düşmeyeceği halde.

Aradan bir iki sene geçmiş Saadet Partisi kurulmuş ve diğer taraftan Ak Partiyi kuran siyasilerin çalışmaları yapılıyor. Hoca yine yanlış hatılamayorsam HUDER’e gelmişti. Bu sefer benzer mahiyette izahatlar yaptı ve gitti. Tekrar kendimi hatırlatıp bir iki söz söyledim. Sözün bana düşmediği ve artık bittiği yerde.

Aradan bir kaç sene geçmişti. Ak Parti iktidardaydı. 2003 yılı olsa gerek. Hoca Ankara Emekte Serender Pastanesi vardı, orda bir kaç kişi ile oturuyordu bende yan masada arkadaşlarla oturuyordum.

Bahsetmem gerek Serender pastanesi bilindik bir yerdi ve özel üretimleri olan bir buluşma yeriydi. Süreç böyle yerlerinde tarihe karışmasına sebep oldu. Çukurambar böyle yerlerin çoğunun kapanmasına sebep oldu. Bilinmedik paranın beslediği tarihi ve özelliği olmayan yerler mantar gibi çıkıverdi. Mesela bir Karacaoğlu, Flamingo, Kristal, Reyhan pastaneleri yok artık. Sosyalleşmenin hafızaları yok artık. Zamane keyfi böyle bir şey.

Onun için hatıra yok, roman yok hikaye yok. Şiir nasıl olsun?

Biz rahmetli Burhan Abiye dönelim.

Burhan abi etkisiyle kendi masasının yanındaki masaları da etkisi altına alırdı. Böyle bir sosyalliği sempatikliği vardı.

Buna izin vermek istemedim tabii ve en uygun zaman kalkmak üzerelerken kendi masama davet ettim. Yanında Adnan Özen abinin olması işimi kolaylaştırdı ve uzun bir sohbet oldu. O zamanın Muş vekili Medeni bey ve portföy çantasının ihtişamıyla bir kaç defa valilik yapan bir abimiz daha vardı ismini hatırlamıyorum. Çantasından bahsedip hatırlamakta ayıp kaçardı zaten.

Şükürler olsun unutma nimetine.

Kendimi 3.kez Burhan hocaya hatırlatıp epeyce şey söyleme fırsatım oldu. Belki ilk defa sözün sahibi olma ve sözün bize düştüğü bir imkandı. Gerçi bazen haklı buldu, çoğu kez saçmaladığımı söyledi.

Bu arada aradan yıllar geçti. Taki 12 yıl. Sene 2015 idi. Ekim'in sonları olsa gerek. 3 Kasım seçimlerine az bir zaman kalmıştı. 22 Ekim 2015’te HUDER olarak Cumhurbaşkanlığında 500’ün üzerinde Hukukçuyla Milli İrade vurgulu bir toplantı icra etmiş idik. Siyaset sorunlu hatta kendi mecrasını aşan bir millet memleket meselesine dönüşmüştü.

17/25 olmuş, Hazıran seçimleri, koalisyon görüşmeleri, patlayan bombalar, ensesinden vurlulan polisler vb. Problemler daha büyük sorunları işaretliyordu. Kendimce dar çerçeveli arkadaş grubumuzla yaptığımız istişareler bizi endişelendiriyordu. Cumhurbaşkanı’na toplantıda bazı önerilerimiz olmuştu. Toplumsal barış için yapılmasını öngördüğümüz şeyleri arz etmiş idim. Açmış olduğu davalardan vazgeçmesi gibi örneğin. Lakin kamu düzeninin ve devlet uyumunun tehlikede olduğunu ve yapılması gerekenler konusunda daha söyleyeceklerimiz vardı. Bunu doğrudan söylemenin zorluğu nedeniyle bir yol arıyorduk. O sıralar Cumhurbaşkanı’nın Binali Yıldırım, Bekir Bozdağ, Nurettin Canikli ve Burhan Kuzu Hoca dışında pek kimseyle görüşmediğini ve bu kişilerle uzun uzun istişareler ettiğini öğrendik. En kolay görüşeceğimiz ve kendimizi anlatacağımız kiş olarak Hoca’yı belirledik. Hoca’yı cebinden aradım açmadı.Sekreterine not bıraktım ve randevu talep ettim. Beş dakika sonra dönüldü ve yarım saat sonra beklediğini söylediler. Hoca ile Külliyedeki odasında iki saate yakın bir görüşme gerçekleştirdik. Bu sefer daha az kendimi tanıtarak ve sözün çoğunu söyleme imkanıyla. Hoca yine istişare için Cumhurbaşkanı’nın yanına geçecekmiş bir saat gecikmeli gitti. Madde madde önerilerimizi not edip paylaşmasını ve önemsemesini rica ettim. Arsız ve olduğundan fazla güven içinde olan bir saldırının devlette kaosa sebep olacağını, etnik didişmenin her türlü zarar vereceğini, barış sürecinin barışı tıkadığını, gezi benzeri olayların toplumsal ittifaklarla aşılabileceğini, diğer yandan meşru sivil taleplerin bastırılmaması gerektiğini, ehil insanların rezil insanlardan önde tutulması gerektiğini ve bir çok burda paylaşamayacağım somut önerilerde bulundum. İki tanesini söyleyim hatta üç tanesini.

Bekir bey gibi birinin adalet bakanı olmaması gerektiği, Nurettin Bey’in Tayyip Bey'in duruşunu içselleştiremeyeceğini, Sayın Davudoğlu'nun alternatifinin Binali bey olmadığını.Kurumsal olarak MHP ve HDP’nin bir sorun konusunda hem fikir olamayacağını lakin seçmen kitlelerinin birbirine yakınlaştırılması bunun işin doğasına daha uygun olduğunu gibi şeylerde söyledim. Bunları Cumhurbaşkanına doğrudan ve yalnız söylemesini ifade ettim.

Bu görüşmenin kendisinde oluşturduğu kanaatleri Adnan Özen abiyle paylaşmış.

Bu gece rahmet dilemek için aradığımda bana bahsetti. Sonunda da bu adam bizim gibi biri demiş.

Normalde HUDER istişare kurulu üyemizdi. Bu nedenle vefatı fotoğrafıyla baylaşılmıştı twitter hesabımızda lakin gündüz ben bu paylaşımı silmiştim. Hocaya  üzülmüştüm ve tepkim bu olmuştu. Kendisinin de üzüntülü olduğunu öğrenince bu yazıyla silme işlemimi telafi edeyim duygusu oluştu.

Hoca’nın telefonundan fotoğraf çektirdik ve ayrıldım. Unutmadan ayrılırken “Hocam siyasette ya Adalet Bakanı ya da Meclis başkanı olmanız bu işin finali olmalı ”demeyi ve gaz vermeyi ihmal etmeden. Hoca bir kez daha fotoğraf çektirmek istedi mi içinden bilmem.

Şimdi Binali, Bekir ve Nurettin Beyler alınacaklar belki. Neden öyle söyledim ve şimdi açıkladım diye. Ama haksız değildim.

Hoca’nın vefatı da işe yarasın diye bu vesileyle açıklayayım.

Her üçü de muhafazakar önderler. Muhafaza ettikleri şeylerden haz etmiyorum bu birincisi

Binali bey gerçeği bakınca anlayamaz görünce analayabilen biri olduğu için

Nurettin bey bir insandan daha fazla hormonsuz domateslerini önemsediği için.

Bekir bey zamanın şehvetine yenilip zamanın ruhuyla hep tezat kaldığı için.

Bu birer cümle de ikincisi olsun.

Siyasete, millete Cumhurbaşkanına yükler. Kim bilir kendilerine de.

Ve final. Burhan hocayı en son bundan bir kaç ay önce Çukurambar’da Kahveci diye mi bir yer var orda gördüm. Merhaba deyip konuşacaktım ki bulunduğu hal beni bundan geri çekti. Şöyle bir iki dakika izledim. Birileriyle konuştu, sonra dışarı çıktı. Arabasını vale getirdi o sıra yine birleriyle konuşuyordu. Hoca kendisi değildi. Duyduğum şeyler de son zamanlar hoş şeyler değildi. Bir dostumun restoranına gitmiş burda dinlenemeyen özel bir odanız var mı? diye sormuş.

Ah Hocam sanada mı olan oldu?

Kendini hep koruduğun şeye mağlup mu oldun?

Muhafazakar savrulmaya geç kaldığını mı düşündün?

Beklentilerin karşılık bulmamasını böyle mi ikame ettin? 

Burhan sözlük anlamı delil demek özetle.

Kuzu ise koyun yavrusuna denir bilirsiniz. Kurbanlık yapmazlar ama kesmemeye de kıymazlar.

Koyuna göre daha az yeterli koyun olmayı becerememiş. Koyun olmaya zaman imkan vermemiş.

Böyle mi diyelim? Öyle ise Burhan Kuzu yeterli olmayan bir delil.

Son söz Burhan Abi kibri olmayan,  samimi göründüğünden çok daha insaflı bir insandı. Hataları vardı. Gaybe inanır,  öncekiler ve son vahiyden de haberdardı. Kendisinde olandan başkalarına da verirdi, hayra da destek olurdu.

Felaha erecek olanlardan biri olması duasıyla.