Kadının gücü içindeydi.
Dilese dize getirirdi üstüne basıp geçenleri,
Yırtar atardı üzerine biçilen kefeni.
Kadın içindeki gücü kullansa,
Sığdırıldığı kalıpları deler geçerdi.
Kendi yaşamına hükmedenlerin sesine kulak vermez,
Kendi dünyasının sesini açardı.
Daha çok gülümser,
Üzerine dikilen bakışlara
Yeteneklerini kuşanarak cevap verirdi.
Kadın fark ederse eğer gücünü,
Doğumda ehlileştirdiği acıyı,
Anneliğiyle taçlandırırdı.
Bütün bir dünyayı sarardı anaçlığı.
Dünyalar yaratılırdı,
Emek üstüne emek eklenerek.
Kadın isterse güçlü olmayı,
Anlam bulur tüm hayat,
Sanki yağmur damlalarının toprağı doyurduğu gibi,
Hayatın tabiatı kendine gelir,
Sefaletten kurtulurdu yeryüzü.
Kadın isterse gücü,
Bütün bir deryayı şefkatle
Doldururdu demet demet.
İçlerde bahar yeşertecek
Taraftarlar türetirdi
Ondan nasibini alan.
Üretmenin fazileti,
Erdemli kapılarını açardı ziyaretçilerine.
Yaşam canlanırdı,
Savaşlar biterdi.
Tek yapılacak savaş,
Nefse karşı yapılırdı,
Barışırdı hayat birbiriyle...
SEVGİYLE...