Musibetlerde, deprem, sel, salgın gibi afetlerde insanların merhamet duyguları en yüksek seviyeye çıkar. Memleketimizde “merhamet adlı çınar”ın -elhamdulillah- hiç kurumadığını biliyoruz.

Ancak,

Merhametin vicdanlarda kurumaması için çok önemli bir şart vardır:

Merhamet gibi bir değerin barınabileceği yuva, yani rahmet umudunu her daim canlı tutan bir kalbe-inanca sahibi olmak…

Geride bıraktığımız Çarşamba günü 0-14 yaş arası çocuklar için özel bir gündü. Pandemiden dolayı 40 gündür dışarı çıkmaları yasak olan çocuklara o gün için birkaç saatliğine dışarı çıkma izin verildi. Okullarına gidemeyen çocuklar sokağa da çıkamayınca içerde oldukça sıkıntılı bir dönem geçirdiklerini müşahede eden biriyim, dolayısıyla bugünün çocuklar için ne kadar önemli olduğunu da günlerdir bizzat kendilerinden duymaktaydım.

Son bir hafta içinde çocukların kendi aralarında, “Bakalım biz sokağa çıktığımızda, parka gittiğimizde büyüklerimiz bizi nasıl karşılayacak?” diye konuştuklarını aile büyüklerinden duyuyordum. Belliydi ki doktorlar, hemşireler, yaşlılar için jestler yapıldığını duyan çocuklar, kendileri için de bir jest bekliyorlardı. Ben de Çarşamba günü Diyarbakır’da çocukların izin saati başlar başlamaz sokaklarda ve parklardaydım.

İyi ki de çıkmış, olan bitenlere tanıklık etmişim.

Diyarbakır Valisi ve Büyükşehir Belediye Başkan V. Hasan Basri Güzeloğlu’nun talimatları ile Büyükşehir Belediyesi’nin çocukların beklentileri doğrultusunda kendilerine jest yaptıklarına şahitlik etmek güzeldi.

Çocukların yaşları, cinsiyetleri, ilgileri dikkate alınarak oyuncak dağıtan Büyükşehir Belediye çalışanları ile çocukların diyaloğu görülmeye değerdi. Fiziki mesafenin korunarak dağıtılan oyuncaklar, yapılan espriler biz büyüklere duygulu anlar yaşattı.

Sadece bu değildi bizi duygulandıran;

Engelli çocuklar da unutulmamıştı, bu çocuklara engelli durumlarına göre oyuncak getiren belediye çalışanları ile engelli çocuklarla, ebeveynlerle diyalogları asırlardır unutulan, daha doğrusu kaybedilen bir değer(lin)in yeniden bulunması gibiydi.

Sadece Büyükşehir’de değil, ilçelerde de benzer kareler yaşandı.

Önce Yenişehir ilçesi sınırları içinde bulunan sokaklara girdim. Çocuklara sordum, gelen giden var mı diye? 3. Sokaktan geçerken ilçe belediyesi elemanlarının Kaymakam ve Belediye Başkanı Murat Beşikçi’nin selamları ile çocuklara tercihlerine göre top, balon, çiçek, oyuncak telefon gibi hediyeler dağıttıklarında yaşanan mutluluğu görmeniz gerekiyordu.

Bağlar’da Belediye Başkanı Hüseyin Beyoğlu, Kayapınar’da Kaymakam ve Belediye Başkanı Ünal Koç, Sur’da Kaymakam ve Belediye Başkanı Abdullah Çiftçi çocukları ve engelli çocukları unutmamışlardı. Parklar önceden dezenfekte edilmiş, görevliler sık sık gerekli müdahalelerle oyun alanını temiz tutuyorlardı.

Sonra Bismil, Çermik ve Hani ilçelerinde bulunanlara, ilçelerinde bugüne özel çocuklara yönelik bir çalışma olup olmadığını öğrenmelerini istedim. Bana güzel haberlerle döndüler. Çermik’te Belediye Başkanı Şeyhmus Karamehmetoğlu, Hani’de Belediye Başkanı İbrahim Lale, Bismil’de Kaymakam ve Belediye başkanı Kerem Süleyman Yüksel çocukları bugünlerinde unutmadılar.

Tabi, Diyarbakır’da durum bu güzellikle seyrederken diğer büyükşehirleri merak etmemek mümkün mü?

Ben de, bugüne kadar muhtaçlara bir yumurta kadar yardımda bulunan ve bu yardımlarını Twitter, Facebook, İnstagram vb. gibi paylaşım ortamlarında hemi de canlı olarak duyuran belediyeler bugüne özel ne yapmışlar ne yapıyorlar bakayım dedim.

Bakmaz olaydım!

İstanbul, Ankara, İzmir, Antalya, Mersin, Adana gibi CHP’lilerin kazandıkları Büyükşehirlerde hiçbir hareketlilik yoktu. Bekledim, belki akşama doğru bir gelişme olur, o da yok…

Akşama kadar bekledim, yukarıda saydığım CHP belediyecilerinden ses seda yoktu.

Telefon veya mesajla iletişime geçtiğim bu şehirlerdeki kimi görevlilere sordum, “maalesef bizde yok” dediler.

Lakin,

Diyarbakır gibi Denizli, Gaziantep, Konya, Malatya, Mardin, Ordu, Samsun Büyükşehir Belediyeleri ile;

Çocukların Amcası Tunceli Valisi Tuncay Sonel, Aksaray, Bingöl, Çankırı, Erzincan, Karaman belediyeleri daha önce hiç yaşanmamış böylesi bir günü çocukların mutlu geçirmelerine vesile oldular.

İşin daha garibi,

Bugün sokağa, parka çıkan binlerce engelli çocuk vardı. Daha önce salon kutlamaları ile mahalli basında ve sosyal medya hesaplarında boy gösteren zevat-ı kiram! Bugün sus-pustu.

Diyelim ki çocuklara yönelik bir şey yapmadınız, insan bu mutlu günlerinde çocuklara, “Hadi iyisiniz, tekrar görüşmek üzere…” diye bir mesaj yazmaz mı?

Demek ki olay, insanın yüreğindeki merhamet ile alakalıdır. Yüreğinde merhamet taşıyabilenler, rahmete dair umudunu asla terk etmeyenlerdir.

Yüreğinde ne varsa kişinin, davranışlarına da o yansır.

Rahmet umuyorsan merhamet sahibi olursun,

Merhamet sahibi olur isen çocuklara karşı şefkat duyguları beslersin, yoksa bu gibi hayır ve insani hizmetler göstermelik/riyakarca karelere girmekle olmuyor.

Olmuyor Bay Başkan/lar olmuyor!..